Polno prenosive bolesti

Polno prenosive bolesti predstavljaju infekcije koje se najčešće prenose putem nezaštićenog seksualnog odnosa.

Polno prenosive bolesti predstavljaju infekcije koje se najčešće prenose putem nezaštićenog seksualnog odnosa. To su veoma česte infekcije koje u početku ne pokazuju ikakve simptome, a izazivaju ih različiti virusi, bakterije i paraziti. Najčešći simptomi su: pojačan sekret neprijatnog mirisa, neprijatan miris u predelu genitalija, osip i svrab u genitalnom predelu, bol tokom seksualnog odnosa, bol u stomaku kao i promena boje i neprijatan miris urina.

Koji su simptomi:

• Rane ili kvržice na genitalijama ili u oralnoj ili rektalnoj regiji
• Bol prilikom mokrenja
• Sekret iz penisa
• Neobičan i jak vaginalni sekret
• Neobično vaginalno krvarenje
• Otečeni limfni čvorovi
• Bolovi u donjem delu abdomena
• Groznica

Faktori rizika

Osobe koje su seksualno aktivni imaju rizik izlaganju prourokovačima polno prenosivih bolesti.

-Nezaštićeni polni odnos: vaginalna ili analna penetracija od strane inficiranog partnera koji ne koristi kondom značajno povećava rizik dobijanja polno prenosive bolesti.
-Polni odnos sa više partnera
-Korišćenje zajedničkih igala

U Aqualab laboratorijama se mogu detektovati: Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, Trichomonas vaginalis i Neisseria gonorrhhoeae.

Chlamydia trachomatis je najčešća polno prenosiva bakterija koja obično ne izaziva ikakve siptome. Iz tog razloga se brzo i širi među seksualno aktivnim osobama, ali može da se prenese i sa majke na dete prilikom porođaja ili dojenjem. Simptomi mogu da se jave nekoliko nedelja nakon infekcije i oni kod žena uključuju peckanje prilikom mokrenja, svrab i pojačani vaginalni sekret. Kod muškaraca se javlja peckanje prilikom mokrenja, svrab i u retkim slučajevima bolni i otečeni testisi.

Ureaplasma (Ureaplasma parvum i Ureaplasma urealyticum) su bakterije koje se nalaze kod oko 70% seksualno aktivnih osoba. Problem nastaje ukoliko ove bakterije počnu da se previše razmnožavaju i ukoliko je imuni sistem osobe oslabljen kada dovode do urogenitalnih problema ili do respiratornih infekcija. Obično infekcija ovim bakterijama prolaze bez simptoma, pri čemu vremenom dovode do steriliteta kod oba pola. Poseban problem predstavlja prisustvo ove infekcije tokom trudnoće kada Ureaplasma može da se javi u amnionskoj tečnosti I placenti. Kao posledica toga može da dovede do brojnih komplikacija tokom trudnoće koje podrazumevaaju prevremeni porođaj, manju telesnu masu bebe, respiratorne probleme kod bebe ili spontani pobačaj.

Mikoplazme su relativno česte infekcije urogenitalnog sistema uzrokovane povećanom brojnošću mikroorganizama sličnih bakterijama (Mycoplasma genitalium i Mycoplasma hominis). Često infekcije bez simptoma. Simptomi koji mogu da se jave su svrab, peckanje prilikom mokrenja kod oba pola, bolni polni odnos kod žena i artritis kod muškaraca. Mycoplasma hominis može da dovede do infekcije genitalnog traakta od oba pola. Mycoplasma genitalium se povezuje sa pojavom nespecifičnog uretritisa kod muškaraca i cervicitisa i vaginitisa kos žena.

Trichomonas vaginalis je protozoa i uzročnik trihomonijaze tj. upale vagine, grlića materice i bešike. Čini oko 2% svih ginekoloških pacijenata. Prenosi se najčešće seksualnim putem, ali zbog osobina samog uzročnika moguće je infekciju dobiti putem zajedničkog toaleta, bazena itd. Simptomi su obilan, penušav, žućkast sekret neprijatnog mirisa sa bolnom upalom i svrabom. Trudnice koje imaju trihomonijazu su u riziku od prevremenog porođaja.

Neisseria gonorrhoeae izaziva gonoreju (triper, kapavac) koja je druga po učestalosti polno prenosiva bolest posle hlamidije. Oko 10% inficiranih muškaraca i 80% inficiranih žena su bez simptoma bolesti. Infekcija se najčešće prenose seksualnim putem a ređe preko zaraženih predmeta. Simptomi kod muškaraca su pecanje i bolno mokrenje sa belim ili žutim iscedkom, kod žena su simtomi slaabije izraženi pa infekcija često ostaje neprimećena (peckanje pri mokrenju i vaginalni sekret neprijatnog mirisa).

Laboratorijska dijagnostika:

Većina polno prenosivih bolesti je izlečiva i to veoma brzo ako se sa lečenjem počne blagovremeno. Iz tog razloga rana dijagnostika je veoma bitna. Molekularno-biološka dijagnostika putem PCR metode omogućava da se utvrdi prisustvo veoma male količine DNK patogena u uzorku, što čini ovu metodu izuzetno pouzdanom. Kao uzorak za testiranje se koriste prvi mlaz jutarnjeg urina, uretralni, cervikalni ili vaginalni bris.

Vreme izdavanja rezultata 2 do 3 dana od dolaska uzorka u centralnu laboratoriju.

Cena detekcije pojedinačnih bakterija je po 2500 dinara ali ako želite detekciju većeg broja bakterija možete se opredeliti za panel u zavisnosti koliko bakterija se detektuje.
STD detekcija 2 patogena 5000 dinara
STD detekcija 3 patogena 6000 dinara
STD detekcija 4 patogena 6500 dinara
STD detekcija 5 patogena 7000 dinara
STD detekcija 6 patogena 7500 dinara
STD detekcija 7 patogena 9500 dinara

Tekst napisao:
Marko Brkljač
Dipl Molekularni biolog i fiziolog